Drogosław

    Dzielnica Nowej Rudy, przed wojną Drogosław - Kunzendorf był samodzielną wsią. Obecnie można powiedzieć, że jest przedmieściem Nowej Rudy.

    Znaleziska archeologiczne z epoki brązu świadczą, że okolice te były penetrowane przez różne grupy ludności. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi już z 1352 roku (Kunczindorff), kiedy to  dokonano lokacji wsi w oparciu o niemieckiego zasadźcę Kunze-Konrada. Może była to reorganizacja prawna istniejącej już osady, która poprzez następne wieki została związana z kluczem noworudzkim. Najprawdopodobniej splądrowali ją husyci na początku XV wieku. Około roku 1620 podjęto krótkotrwałą próbę eksploatacji rud miedzi. Pod koniec XVIII w. wieś była już dobrze rozwinięta, licząc w 1787 roku 157 domów, dwa dwory, wolne sędziostwo, trzy młyny oraz 53 tkaczy i 11 innych rzemieślników. Obok tkactwa i rolnictwa coraz większe znaczenie zyskiwał przemysł górniczy, zatrudniający sporą część tutejszych mężczyzn. Szczególną możliwość dało mu otwarcie przez radcę Frankego z Nowej Rudy kopalni „Gustav w 1801 roku (późnej część kopalni Nowa Ruda). Liczba mieszkańców w XIX w. wzrosła sześciokrotnie. Dopiero w roku 1911 ustanowiono tu odrębną parafię.

    Kopalnia jest już zamknięta a na jej miejscu powstało Muzeum Górnictwa z podziemną trasą i kolejką górniczą. Natomiast szkołę górniczą przebranżowiono na szkołę techniczną o wielu zawodach. Obecnie jest to Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych powstały z połączenia trzech szkół techniczno-zawodowych.

    Ciekawym miejscem jest Kościół św. Barbary, wzniesiony w latach 1910-11. Jest to okazała budowla o cechach architektury neoromańskiej.

    Tuż obok zabudowań kopalnianych ciągnących się wzdłuż torów stoją piece szybowe, zbudowane w 1879 roku. Jedyny tego typu obiekt w Polsce i jeden z nielicznych w świecie, bardzo cenny zabytek techniki przemysłowej. Była to, prażalni łupku, wówczas największy światowy producent łupku ogniotrwałego, z niego wytapiano materiał, poszukiwany w całej Europie. Relikty pieców szybowych, to dzieło o charakterze prototypowym, ich konstrukcja związana była z wypracowaną w Nowej Rudzie, technologią prażenia i wzbogacenia łupku dostosowaną do miejscowych złóż. Niestety z tych cennych obiektów, obecnie  niewiele zostało. Są systematycznie dewastowane i popadają w całkowitą ruinę.